Góry Izerskie, które po polskiej stronie Sudetów stanowią ich najdalej na zachód wysuniętą część, zawsze były w cieniu Karkonoszy. Po pierwsze są od nich niższe, po drugie z powodu, na pierwszy rzut oka, ich mniejszej atrakcyjności. Przy bliższym poznaniu okazują się bardzo atrakcyjne i naprawdę nie sposób zgodzić się z opinią nestora polskiej turystyki, Mieczysława Orłowicza, który napisał: „Zalesione wały o typie Gubałówki, na ogół płaskie i pozbawione przełęczy, porosłe aż po grzbiety pięknymi lasami i ubogie w widoki to Góry Izerskie”.
Przedzielone granicą, Góry Izerskie tworzą jak gdyby dwa różne światy. Dla osób znających tylko polską część, to w zasadzie góry dość płaskie, z długimi odcinkami, doskonale nadającymi się na lekkie spacery, jazdę rowerem, czy wędrówkę na nartach. Tymczasem po stronie czeskiej mamy dużo skał, głęboko wciętych dolin, stromych zboczy i niezwykłych widoków. Obie części różnią się też pod względem kulturowym.
By zrozumieć fenomen Gór Izerskich, trzeba poznać je z obu stron granicy. Dzisiaj granicę przekraczać możemy niemal wszędzie – dotarcie na czeską stronę nie jest trudne i warto tak planować swe trasy, by zahaczyć w czasie wędrówki o Góry Izerskie u naszych południowych sąsiadów. Góry Izerskie ulegają ciągłym przemianom . Co rusz pojawiają się nowe atrakcje, ciekawe miejsca do zwiedzania, szlaki czy inne udogodnienia.
Liczba stron 392.
Rok wydania 2025.
Oficyna Wydawnicza „Rewasz”.
Wysokość 165 mm, głębokość 25 mm, szerokość 120 mm.
